பாகம் 1 :
வணக்கம். நான் தான் மார்க். என்னடா இவன் தமிழ்ல பேசறானேனு பாக்கறீங்களா? எனக்கு தமிழ் தவிர இன்னும் பதினஞ்சு மொழி தெரியும். அது தவிர உங்களால உணர முடியாத இன்னொரு மொழியும் தெரியும். ஆனா உங்கள்ல பல பேருக்கு தமிழ் மட்டுமே தெரியும்ங்கறதால தமிழ்லேயே பேசறேன்.
ஏற்கனவே சொன்ன மாதிரி என் பேர் மார்க், வயசு அஞ்சு, பிறந்த ஊர் ஜெர்மனியிலுள்ள டஸல்டார்ஃப். சொந்த ஊரும் ஜெர்மனி தான். ஆமா. நான் ஜெர்மன் ஷெப்பர்ட் வகையை சேர்ந்தவன். சுருக்கமா சொன்னா பிறப்பால நான் ஒரு நாய். பாருங்க.. இப்ப கூட ‘நாய்’ங்கற வார்த்தைய பயன்படுத்தினதுக்கு அந்த மாமா கோவமா பார்த்தார். என்னவோ அவர திட்டுற மாதிரி. மனுஷங்க திட்ட எங்க பேர பயன்படுத்தறதால ‘நாய்’ன்னு எங்கள நாங்களே கூப்டுக்க முடியல. இனிமே எங்களுக்குள்ள திட்டிக்கணும்னா ‘போடா மனுசப்பயலே’னு தான் திட்டிக்கணும் போல.
சொல்ல வந்ததைத் தவிர என்னன்னவோ பேசிக்கிட்டு இருக்கேன் பாருங்க. உங்ககிட்ட நிறைய சொல்லணும்.. பேசணும்னு தான் வந்தேன். இந்த மாதிரி கதை சொல்றது எனக்கு புதுசு. அதனால கூட தலைப்பை எப்படி வைக்கணும்னு தெரியல.
தலைப்புன்னு சொன்னதும் தான் ஞாபகம் வருது. நான் ஏன் ஜெஸ்ஸிய லவ் பண்ணினேன்? தெரியல. ஆனா அதுக்கு முன்னாடி என்னோட கதையை கொஞ்சம் சொல்றேன். ஏற்கனவே சொன்னமாதிரி என் பிறந்த ஊரு ஜெர்மனியில இருக்கு. உங்களுக்குத் தெரியுமோ தெரியாதோ நீங்க பேசற மொழிகளை எங்களால சீக்கிரமே கத்துக்க முடியும். உங்ககூடவும் பேசுவோம். நீங்க செஞ்ச பாவமோ என்னவோ நாங்க பேசுறத உங்களால் கேட்க முடியாது. ஏதோ நாங்க பேசறதை ‘குரைக்குது’னு சொல்றீங்க. அது சரி. உங்களுக்கு ஒன்னு புரியலேன்னா உங்க மேல தப்பில்ல புரிஞ்சிக்க முடியாதபடி இருக்கறது அந்த விஷயத்தோட தப்புன்னு வாதாடற ஆளு தானே நீங்க.
இப்படி தான் நான் பல மொழிகள்ல பேசுவேன். நான் வளர்ந்தது ஒரு எஞ்சினீயரோட வீட்ல. அவர் வீட்ல என்மேல ரொம்ப பாசமா இருப்பாங்க. எஞ்சினீயருக்கு ஒரு முப்பத்தஞ்சு வயசுக்கு மேல இருக்கும். எஞ்சினீயரம்மா ரொம்ப நல்லவங்க. ரெண்டு பேருமே ஜெர்மன் காரங்க. அவங்க கூட பழகி தான் எனக்கு ஜெர்மன் மொழி தெரியும். அப்போ எனக்கு விளையாட்டுத் துணை பக்கத்து வீட்டில இருந்த டாமி. அவனை சின்ன வயசில தமிழ் நாட்டுல இருந்து தூக்கிட்டு வந்திருந்தாங்க. அவன் மூலமா தான் எனக்கு கொஞ்சம் கொஞ்சம் தமிழ் தெரியும். டாமி தமிழ்ல நிறைய கவிதையெல்லாம் எழுதுவான். அவன் தமிழ்ல பாடுறத கேட்க அவ்ளோ நல்லா இருக்கும். தினமும் சாயங்காலம் எஞ்சினீயர் என்னை வாக்கிங் கூட்டிட்டு போவார். வீட்டுக்குப் பக்கத்திலேயே பெரிய பார்க் இருக்கு. அங்க போய் எங்க இனத்துல இருக்கற பல சாதி நாய்ங்களோடயும் விளையாடுவேன். ஒரு நிமிஷம்.. ஏன் இப்படி மொறச்சு பாக்கறீங்க..? சரி உங்க விருப்பத்திற்கு இனி நாய்ன்ங்கற வார்த்தைய பயன்படுத்தல. ‘டாக்’ன்னே பயன்படுத்தறேன். யப்பா என்னா கோவம் வருது? இந்த உரிமை கூட எங்களுக்கு இல்லாம போச்சே.
திரும்ப.. ட்ராக் மாறிட்டேன்.. சாரி. அதான் அங்க பல டாக் வரும். எங்களுக்குள்ள இந்த சாதிப்பிரச்சனையெல்லாம் கிடையாது. எல்லோரும் ரொம்ப சந்தோஷமா விளையாடுவோம். அப்போ தான் மத்த மொழிகளையும் கத்துக்கிட்டேன். நான் ஜெர்மன் ஷெப்பர்ட் வகையை சேர்ந்தவன். ஆணழகன். கம்பீரமா இருப்பேன். அதனாலேயே பல பெண் டாக்களுக்கும் என்னை ரொம்ப பிடிக்கும். என்னவோ தெரியல. அவங்க மேலல்லாம் பெரிசா ஏதும் ஈர்ப்பு வரல. சந்தோஷமா வாழ்க்கை போய்ட்டு இருந்தப்போ தான் இடி மாதிரி அந்த சேதி வந்துச்சு. அந்த எஞ்சினீயருக்கு பக்கத்து நாட்டுல வேலை கிடைச்சிருக்குங்கற சேதி. எனக்கு ஒரே கலக்கமா போயிடுச்சி. அவங்க என் மேல ரொம்ப ரொம்ப பாசமா இருப்பாங்க. என்னை விட்டுப் பிரிய முடியாம என்னையும் அவங்களோட கூட்டிட்டு போறதா முடிவு பண்ணினாங்க. எனக்கு ஓரளவு சந்தோஷமா இருந்தாலும் நண்பர்களை விட்டுட்டு பிரியறதுக்கு ரொம்ப கலக்கமா இருந்துச்சு. என்ன இருந்தாலும் மூழ்காத ஷிப்பு ஃப்ரண்ட்ஷிப் தானே. கிளம்ப இன்னும் ஒரு வாரமே இருந்தது. அந்த ஒரு வாரமும் எனக்கு செண்ட் ஆஃப் கொடுத்தாங்க எங்க நண்பர்கள். எப்படின்னு கேக்கறீங்களா?
முன்னமே சொன்ன மாதிரி எனக்கு ஸ்பெஷலா ஒரு மொழி தெரியும்னு சொன்னேன்ல. அதான் டாக் லாங்குவேஜ். எங்க சொந்த மொழி. நாடு கண்டங்களைத் தாண்டி எங்க இனத்தை இணைக்கற மொழி இது. யாரும் தனியா கத்துக்கறதில்ல.. இது எங்க தாய்மொழி மாதிரி. தானாவே பழகிப்போம். எந்த நாட்டில இருந்து வர்ற எந்த டாக் கூடவும் பேசவும் இந்த மொழி தான். அதனால யாரையும் நாங்க அன்னியனாவே பாக்கறதில்ல. ஆமா. உங்களுக்கு அப்படி ஒரு மொழி இல்லீல்ல.. பாவம் சார் நீங்க.
எங்க மொழியில இரவானா ஒலிபரப்பு எல்லாம் நடக்கும், ஆனா உங்களுக்கு எதுவுமே கேட்காது. என்னமோ சொல்லுவாங்களே கேட்கும் அலைவரிசைன்னு, உங்களவிட அதிக கிலோஹெர்ட்ஸ்ல நாங்க நடத்தற அந்த சானல் பத்தி உங்களுக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை. அதுல தான் எனக்காக ப்ரண்ட்ஷிப் பத்தின பாட்டெல்லாம் டெடிகேட் பண்ணினாங்க. எனக்கு அழுகை அழுகையா வந்தது. போற ஊரில இந்த மாதிரி நட்பெல்லாம் கிடைப்பாங்களான்னு சொல்ல முடியாதே..!!
கிளம்புவதற்கு முன்னாடி அந்த எஞ்சினீயர் என்னை ஒரு ஆஸ்பத்திரிக்கு கூட்டிட்டு போனார். அரிசி மாதிரி இருந்த ஏதோ ஒன்ன என் தோள்பட்டையில வச்சு தைச்சாங்க. ஊசிப்போட்டதுனால எனக்கு அப்போ வலிக்கல. ஆனா என் ரத்தம் பாத்து எஞ்சினீயரம்மா அழுதாங்க. அவ்ளோ பாசம் என் மேல. அது ஏதோ மைக்ரோசிப்பாம். நான் தொலைஞ்சு போனாலும் கண்டுபுடிக்க உதவுமாம். அடப்பாவிகளா.. நான் தொலைஞ்சுப் போகணும்னு முடிவு பண்ணிட்டா என்ன பண்ணினாலும் உங்களால கண்டுபுடிக்க முடியாதுன்னு கத்த தோணிச்சு. பேசாம இருந்துட்டேன். அடுத்ததா பாஸ்போர்ட்டாம். உங்களுக்குத் தான் பாஸ்போர்ட்ன்னா எங்களுக்கும் வேணுமாம். என்னக் கொடுமை சார் இது? வெட்டினரி டாக்டர் சர்டிஃபிக்கேட் கொடுத்தார். ராபிஸ்க்கு தடுப்பூசி ஏற்கனவே போட்டிருந்ததால எந்த பிரச்சனையுமில்லை. கிளம்ப வேண்டிய நாள் வந்திச்சு. எங்க சானல்ல எல்லோருக்கும் கடைசியா பை சொல்லிட்டு கிளம்பினேன். ஏர்போர்ட் போனதும் தான் தெரிஞ்சது நாங்க போகப்போறது கோபன்ஹெகன். டென்மார்க். அப்போ எனக்குத் தெரியாது. ஜெஸ்ஸிய அங்க தான் சந்திக்கப்போறேன். அவளை காதலிக்கப்போறேன்னு. அந்தக் காதல் என்னை அப்படியே அடிச்சுப் போடும்னு..
தனிமையா என்னோட நாட்களும் வாழ்க்கையும் போயிட்டு இருந்தப்போ அந்த சம்பவம் நடந்துச்சு. பூட்டிக்கிடந்த பக்கத்து வீட்டுக்கு யாரோ ஒரு நாள் குடிவந்தாங்க. அன்னிக்கு கொஞ்சம் சத்தமா இருந்துச்சு. பொதுவா இங்க இருக்கற வீட்டுல சத்தமே அதிகம் கேக்காது. யாருடான்னு எட்டிப்பாத்தேன். ஒரு அப்பா அம்மா பையன் கொண்ட குடும்பம் அது.
அவங்க எல்லோரு வீட்ட செட் பண்ற வேலையில இருந்தப்போ நான் வீட்டுக்கு முன்னாடி இருந்த புல்வெளியில சுத்தி சுத்தி வந்துட்டு இருந்தேன். என்கூடவே துணைக்கு என் ஜெஸ்ஸியோட நினைவுகளும். என்னால அவ கண்ண மறக்க முடியல. அப்படி ஒரு பார்வை. அதுவும் கடைசியா அவள விட்டு பிரிஞ்சு போறப்ப அவ என்னை பார்த்த பார்வை இருக்கே.. யப்பப்பா..
இப்படியே அவ நினைவுல என்னோட வாழ்க்கைய ஓட்டிடலாம்னு இருந்தப்போ அந்த சத்தம் கேட்டுச்சு. திரும்பி பார்த்த ஜெஸ்ஸி இருந்த வீட்டு பால்கனியில இன்னொரு டாக். இது பூடுல் வகை. குட்டியா பூனை மாதிரி பம்மிக்கிட்டு இருந்துச்சு. என்னை தான் கூப்பிட்டுச்சு போல. ஜெஸ்ஸியோட நினைவுகள்ல இருந்தவன தொல்லை பண்ணுதுனு மொறச்சு பார்த்தேன். பயந்துட்டு வீட்டுக்கு உள்ளே ஓடுச்சு.
அப்புறமா சில நாட்கள் அப்படியே போச்சு. அந்த டாக் அவங்க வீட்டு பால்கனியில நின்னு என்ன லுக் விடறதாவே இருந்துச்சு. 'என்னை தான் சைட் அடிக்குதுனு நல்லாவே தெரிஞ்சுது. என்ன பண்ண ஐயாம் சாரி. என் மனச நான் ஏற்கனவே ஒருத்திக்கிட்ட கொடுத்திட்டேனு' சொல்லலாம்னு பார்த்தேன். யாருன்னே தெரியல எதுக்கு நம்ம கதைய போய் சொல்லணும்னு விட்டுட்டேன். 'என்ன மாதிரி ஒரு நல்ல திடகாத்திரமான ஆண் டாக்-அ பாத்திருக்காதோ'. இப்படி பாக்குது இந்த டாக்.
அப்போ தான் அது நடந்தது. திடீர்னு ஒரு குரல்.
"ஜெஸ்ஸி...."
என் உடம்பெல்லாம் சிலிர்க்க ஆரம்பிச்சது. ரொம்ப நாள் கழிச்சு அவ பேர கேக்கறேன். திரும்ப என்னைத் தேடி வந்துட்டா போல. கண்ணுக்கெட்டிய இடமெல்லாம் அவள தேடினேன். காணல. திடீர்னு குரைக்கற சத்தம். பக்கத்து வீட்டு மாடியில இருந்த டாக் பௌ பௌன்னு கத்திட்டு வீட்டுக்குள்ள ஓடிச்சு. அப்போ தான் தெரிஞ்சுது. அந்த டாக் பேரு ஜெஸ்ஸி தான்னு.
நீங்க எத்தன பேர் காதலிச்சிருக்கீங்கன்னு தெரியல. காதலிச்சுப்பாருங்க. காதலியோட பேர் வச்சிருக்கறவங்க மேல தனிபாசம் வரும். அப்படி தான் முதன்முதலா அந்த டாக் சாரி சாரி.. ஜெஸ்ஸி மேல எனக்கிருந்த கோவம் போக ஆரம்பிச்சுது. அடுத்த நாள் அவ மாடியில நின்னப்ப கொஞ்சமா சிரிச்சேன்.
அவ என்கிட்ட பேச ஆரம்பிச்சா.
"என்ன திடீர்னு சிரிக்கற?"
"இல்லே. பக்கத்து பக்கத்து வீட்டில இருக்கோம். முறச்சுக்கிட்டா இருக்க முடியும். அதான்."
"ஓ. இப்போ தான் தெரிஞ்சுதாக்கும். இதுவரைக்கும் ஒரு சிரிப்பு கூட இல்லே.. க்கும்.." தலையை வெட்டினாற்போல் இடித்தது. எனக்கு சிரிப்பாய் வந்தது. அந்த மேனரிசம் கூட நல்லா தான் இருந்தது. அப்படியே கொஞ்சம் கொஞ்சமா பேச ஆரம்பிச்சோம். முதல்ல பொதுவா பேச ஆரம்பிச்சு பிறகு நல்லா பேச ஆரம்பிச்சோம். பழைய ஜெஸ்ஸி விட்டுப்போன காயங்களுக்கு புது ஜெஸ்ஸி மருந்து போட ஆரம்பிச்சா. அவ கூட பேசும் போது மனசுக்கு அவ்ளோ சந்தோஷமா இருக்கும்.
புது ஜெஸ்ஸியின் சேஷ்டைகள் அவ்வளவு சுவாரஸ்யமா இருக்கு. அப்புறம் அந்த வீட்டுலேர்ந்து யாராச்சும் எங்க வீட்டுக்கு வந்தா ஜெஸ்ஸியும் வர ஆரம்பிச்சா. நிறைய பேசினோம். முதல்ல நட்பா தான் நினைச்சிருந்தேன். மெல்ல மெல்ல பழைய ஜெஸ்ஸியோட இடத்த பிடிக்க ஆரம்பிச்சா. ஒருநாள் அவகிட்ட சொல்லிட்டேன்.
"ஜெஸ்ஸி. உன்ன எனக்கு புடிச்சிருக்கு. உனக்கு?"
அப்படியே மொறச்சா. பயந்துட்டேன்.
"இத சொல்ல உனக்கு இவ்வளவு நேரமா என்ன? வந்த நாள்லேந்தே உன்ன எனக்கு புடிக்கும். மெஜஸ்டிக்கா கம்பீரமா நீ நிக்கறப்போ உன்கூடவே இருக்கணும்னு தோணும்."
வானத்துல மறுமுறையா பறக்க ஆரம்பிச்சேன். இப்படியே எங்க காதல் அத்தியாயம் தொடங்கிச்சு. இதுக்கு மறுபடியும் சோதனை அவ ஓனர் மூலமா வந்தது. விடுமுறைக்கு ஒருவாரம் வெளியூர் போனாங்க. அப்போ ஜெஸ்ஸியையும் கூட்டிட்டு போனாங்க. அழுகையே வந்துச்சு. மனசில்லாம விடைகொடுத்தேன்.
அடுத்த நாள்லேந்து தனிமை. அப்படி ஒருநாள் உட்கார்ந்திருந்தப்போ என் வாழ்க்கையில நடந்த சம்பவங்கள யோசிச்சுப்பாத்தேன். ஜெர்மனி, டென்மார்க், அப்புறம் பழைய ஜெஸ்ஸி.. ஸ்ஸ்ஸ்.. இத்தனை நாளா அவள பத்தின நெனப்பையே மறந்திருந்தேன் புது ஜெஸ்ஸியால. சிந்தனை வேற மாதிரி போச்சு. இப்போ புது ஜெஸ்ஸி மேல இருக்கறது காதலா இல்லே பழைய ஜெஸ்ஸி மேல இருந்தது உண்மை காதலா?
நிறைய யோசிச்சு அந்த விடைய கண்டுபுடிச்சேன். என்னன்னு கேக்கறீங்களா?? கதையோட தலைப்ப மறுபடியும் படிங்க.
'உலகத்துல எத்தனையோ பேர் இருக்கும் போது நான் ஏன் ஜெஸ்ஸிய லவ் பண்ணினேன்?'
ஆமாங்க. இதுவரைக்கும் நான் லவ் பண்ணியிருக்கிறது. ஜெஸ்ஸிங்கற பேர தான். எந்த நாயாயிருந்தாலும் பரவாயில்லே. ஆனா ஜெஸ்ஸிங்கற பேர்ல இருந்தா காதலிச்சிருப்பேன்னு தோணுச்சு.
ஹலோ.. என்ன பாக்குறீங்க.. அடிக்க வராதீங்க.. பௌ..பௌ...
--- முற்றும்---
பி.கு: கதையில் வரு சில காட்சிகளால நான் காதலை கொச்சைப்படுத்தறேனு யாரும் நினைக்க வேண்டாம். இப்படிப்பட்ட விஷயங்களும் இருக்கலாம்னு சொல்றது தான் இந்த கதை. : )